ปาก เป็น ยอดคม ยอดลม ยอดรส และยอดอาวุธ

เป็นยอดคม เช่น "ปากคนฆ่าคนจนม้วยมุด มากกว่าคมอาวุธเป็นไหนไหน"
เป็นยอดลม เช่น "เป็นมนุษย์สุดนิยมเพียงลมปาก จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา"
เป็นยอดรส เช่น "มีดว่าคมก็ไม่มากเหมือนปากคม รสหวานขมขมไม่มากเหมือนปากคน"
เป็นยอดอาวุธ เช่น "จำจะพลิ้วยชิวหาเป็นอาวุธ สังหารบุตรเจ้าลังกาให้อาสัญ"

ถึงบางพูด	พูดดี	เป็นศรีศักดิ์
มีคนรัก	รสถ้อย	อร่อยจิต
แม้พูดชั่ว	ตัวตาย	ทำลายมิตร
จะชอบผิด	ในมนุษย์	เพราะพูดจา

เป็นมนุษย์	สุดนิยม	เพียงลมปาก
จะได้ยาก	โหยหิว	เพราะชิวหา
แม้นพูดดี	มีคน	เขาเมตตา
จะพูดจา	จงพิเคราะห์	ให้เหมาะสม

ปากเป็นเอก	เฉกเช่น	เป็นอาวุธ
ปากมนุษย์	คมกล้า	น่าหวาดหวั่น
ปากดี	มีประโยชน์	ไร้โทษทัณฑ์
ปากชั่วนั้น	ย่อมลำบาก	เพราะปากมอม

ปากเปราะเปราะ	เราะร้าย	ยิ่งร้ายกาจ
ปากตลาด	โจษจัน	นั้นยิ่งแย่
ปากหอย	ปากปู	ไม่มีใครแล
เที่ยวยุแหย่	แทะแยก	คนแตกคอ

อันรสปาก	หากหวาน	ก็หวานเด็ด
บรเพ็ด	ก็ไม่มาก	เท่าปากขม
มีดว่าคม	ก็ไม่มาก	เหมือนปากคม
รสหวานขม	ขมไม่มาก	เหมือนปากคน

เป็นมนุษย์	สุดจะดี	ที่ลมปาก
ถ้าพูดมาก	แต่ไร้ค่า	พาเสียศรี
แม้พูดน้อย	ด้อยราคา	ค่าไม่มี
พูดไม่ดี	เสียค่า	ราคาคน